Prawo podatkowe jest niezwykle skomplikowane. W wielu kwestiach o przymusie lub braku przymusu płacenia podatku decydują dodatkowe okoliczności oraz konkretna interpretacja. A jak jest w przypadku zachowku? Czy zawsze trzeba płacić od niego podatek, czy może są sytuacje, w których można tego uniknąć?
Najbliżsi zmarłej osoby mają prawo do otrzymania zachowku. Jest to pewnego rodzaju zabezpieczenie na wypadek, gdyby osoby te były pozbawione do otrzymania jakiegokolwiek spadku na drodze testamentu zmarłego. Prawo do uzyskania zachowku mają dzieci zmarłej osoby, rodzice oraz małżonek. Gdyby dzieci nie żyły, prawo do zachowku przechodzi na wnuki. Rodzeństwo zmarłego natomiast nie ma prawa do zachowku. Wartość zachowku wynosi dwie trzecie (dla małoletnich lub osób trwale niezdolnych do pracy) albo połowę (w pozostałych sytuacjach) tego, co dana osoba dostałaby, gdyby dziedziczyła ustawowo. Czy możliwy jest zachowek bez podatku? Owszem, jednak aby w ogóle mieć możliwość niepłacenia takiego podatku, należy jak najszybciej wybrać się do urzędu skarbowego i złożyć stosowny formularz.
Po otrzymaniu zachowku mamy sześć miesięcy na to, aby złożyć w urzędzie skarbowym zgłoszenie SD-Z2. Półroczny termin jest nieprzekraczalny. Samo zgłoszenie SD-Z2 to jednak nie wszystko. Wraz z nim należy złożyć w urzędzie dowód przekazania zachowku. W zależności od tego, jaką drogą zachowek został nam przekazany, może być to wyciąg z konta potwierdzający przelew środków, kopia przekazu pocztowego, itp. Zachowek bez podatku jest możliwy, ponieważ osoby, które go otrzymują, są najbliższą rodziną zmarłego i tym samym należą do tzw. zerowej grupy podatkowej. Należy jednak pamiętać o złożeniu formularza SD-Z2, inaczej podatek będziemy musieli zapłacić. Istnieje jednak sytuacja, kiedy nie trzeba zawiadamiać urzędu o uzyskaniu zachowku. Jeśli suma zachowku i darowizn z ostatnich 5 lat nie przekracza 9 637 zł, wtedy nie mamy obowiązku składania zgłoszenia SD-Z2.